Page 8 - #06nl-00-num6-lowres

Tot onze schande moeten we bekende dat ons laatste bezoek aan de wijngaarden van Piemonte dateert van 2005. Maar die lange afwezigheid heeft ook zijn voordelen. We merkten meteen dat er in de heuvels rond het stadje Alba in Piemonte veel is veranderd. Het wijntoerisme kent er nu een hoge vlucht en er is een hype rond twee druivenrassen waar voordien niemand over sprak. Intrigerend. G

een enkele inwoner uit de Langhe, want zo heet de bredere wijnregio rond Alba, had kunnen denken dat de winterspelen van 2006 in Turijn zoveel invloed zouden hebben op hun dage-lijkse leven. Betekenden de zomerspelen van Athene zowat het begin van de problemen voor Griekenland, dan is het omgekeerde waar voor Piemonte. De stad Turijn werd opgefrist voor de winterspelen en zag er plots appetijtelijk uit. Het toerisme, voordien zo goed als onbestaande, leefde plots op. En om de toeristen te behagen gingen de touroperators op zoek naar wat er verder nog in Piemonte te beleven viel. Ze kwamen al snel uit bij de Barolo’s en de Barbaresco’s en de witte trufels: een gastronomisch walhalla, geconcentreerd op enkele vierkante kilometer rond het stadje Alba.

In het zog van het aantrekkende toerisme kreeg men ook nieuwe hotelletjes en agriturismo’s die het de gewone toeristen en wijntoeristen aangenamer maakten. Tegelijk gingen de wijnbouwers twee vergeten druivenrassen weer cultiveren: de nascetta en de pelaverga. De eerste is een witte druif, wat ontbrak in de Langhe en de tweede een vermeend afrodisiacum. Genoeg om bij de wijnjournalisten de interesse opnieuw aan te wakkeren.

Voor wie er nog nooit toefde: Piemonte is de Italiaanse provincie met die enorme kleurenpracht in de herfst. Die mooie herfstkleuren houden direct verband met de druiven die er geteeld worden. De bla-deren van de dolcetto worden intens rood. Die van de nebbiolo knalgeel en die van de barbera bruin. Samen met de nevels die in de valleitjes blijven hangen, zorgt dit voor een haast feeërieke sfeer. En diep onder

Liefebbers van Piemonte kennen natuurlijk de arneis-druif, maar deze wijn is op zijn best in de Roero-regio. Hoewel de arneis ook in Langhe wordt verbouwd, wordt ze er niet als ‘streekeigen’ gezien. Dat geldt wel voor de nascetta.

We brachten onze eerste avond door met oenoloog Mauro Daniele (in het tot de nok gevulde restaurant Ca’ del Lupo in Montelupo Albese), lange jaren keldermeester bij Ceretto. Nu heef Mauro zijn eigen domein Le Strette in het dorpje Novello. Hoewel het ons aan tijd ontbrak om zijn domein te bezoeken, werd hij nadien door de meeste producenten geciteerd als een van de absolute voorvechters en pleit-bezorgers van deze witte druif. Hij staat zijn buren zelfs bij met raad en daad als het nodig is. Volgens la Robinson is Elvio Cogno de eerste wijnbouwer die de druif bewust aanplantte. Hij komt later nog aan de beurt. In totaal zouden er slechts een 20-tal nascetta-producenten zijn, waarvan 8 in Novello.

“De reden waarom de nascetta zo lang stiefmoederlijk werd behan-deld in de regio is simpel,” zegt hij: “De druif brengt weinig alcohol voort, heef erg onregelmatige opbrengsten, en tot voor kort ontbrak het aan goede vinifcatietechnieken om er een frisse, droge witte wijn