Page 59 - #06nl-00-num6-lowres

Ik zal u enkele voorbeelden geven. Laat ons beginnen met een mooi klassiek terroir voor cabernet-sauvignon: Coonawarra. In Australië staat deze regio bekend als het land van de terra rossa, de rode aarde, wat verwijst naar het hoge kleigehalte. De meest mythische wijn van Coonawarra draagt de naam van een van de pioniers van de wijnbouw in Australië, John Riddoch, tevens stichter van Wynns. De 1988, geloof mij, is nog wat jong, maar al fjn, even-wichtig, met een zalige vette toets en en tegelijk een gepolijste en delicate fnale. Iets jeugdiger is de CS 1998 van hetzelfde huis, met erg rijp fruit, gul en krachtig in de mond, expressief en perfect Coonawarra-getypeerd. Nog altijd bij Wynns proeven we de Messenger 2010, intens en geconcentreerd, kruidig en gebald, met sappige tannine. Eenwijn omover 10 jaar opnieuw te proeven. Verder naar het Westen vinden we Moss Wood in de regio Margaret River. Hier wordt de cabernet-sauvignon op een heel andere manier benaderd. Een beetje alcoholischer maar toch gekenmerkt door een discrete elegantie in het aroma en strakkere tannine in de mond, wat doet denken aan het bordelese classicisme. Een van de beste voorbeelden in bordeaux-stijl is volgens mij de Ribbon Vale Vineyard Cabernet Merlot 2003 en de Cabernet-Sauvignon 2004. In hetzelfde wijngebied vinden we ook Cape Mentelle CS 2012, een wijn die we nog courant aantrefen in België. Deze wijn is erg precies zowel in de neus als qua palet. De structuur is tegelijk solide en vriendelijk, de afdronk lang en expressief. Bij wijnstudenten is deze wijn erg geliefd omdat hij zo typisch is voor Margaret River. Ook Vasse Felix is bekend bij de Belgische liefebbers. DeHeytesbury Cabernet Blend 2007 van dit huis is zonder meer schitterend: gul, intens, met karrenvrachten vol fruit en gedroogde kruiden. Buitengewoon charmant. Cullen is misschien wel de meest mythische onder de producenten van Margaret River. De Diana Madeline 2011, een selec-tie met overwegens Cabernet-Sauvignon, zal u helpen begrijpen waarom Cullen zo vermaard is. Hij verbaast door zijn delicate aanzet en zijn eigen

Hunter Valley kent een subtropisch dus vochtig klimaat. Op het eerste gezicht verwacht je hier geen topwijn. Toch is de shiraz van de lui van Brokenwood een enorme klasbak. In de neus is er distinctie en complexiteit, in de mond rafnement. De Graveyard Shiraz 2009 et 2011 brengen een emotie over die doet denken aan de grootste bourgognes, met een delicieuze gevoelswarmte en een delicate textuur. Outstanding.

Zuid-Australië is de bekendste regio vanzelfsprekend. De grote merken staan er oog in oog met de boutique wineries. De bekendste van de kleine produ-centen is Henschke. De Mount Edelstone uit Eden Valley wordt door velen beschouwd als de Romanée-Conti van Australië. De 2010 is een virtuoze wijn, met een enorme complexiteit en een fjne textuur, intens en diep, echt klasse. In Clare Valley kan de Te Armagh 2002 van Jim Barry bogen op een onwaarschijnlijke krachtontplooiing, en toch ook hier is er weer fnesse.

Barossa is de wijnregio die het woord ‘shiraz’ in alle wijnatlassen heef doen plaatsen. Yalumba verdient erkenning voor de faamdie dit gebied tegenwoor-dig geniet. Te Signature Cabernet Shiraz 2005, is nog te jong, maar ontwik-kelt nu al een intrigerende complexiteit in samenspel met een gebalde textuur. Voor mij is echter de Octavius Old Vine Shiraz 1997 het ijkpunt om Barossa helemaal te begrijpen. Een massieve kracht die geweven werd uit brocaat en een toets van zoethout die doet denken aan de beste Hermitages, maar dan doorspekt met wilde garrigue van de meest opwindende soort.

Ik eindig graag met een hoogtepunt. En dat kan perfect met de bekendste coupages ter wereld, namelijk de topwijnen van Penfolds. De Bin 707 2010 brengt precisie en preciositeit samen en wel in een erg solide canvas. En dan is er de Grange, de shiraz die aan de wieg stond van de Australische wijnmythe, de wijn die zo belangrijk is dat de druiven niet meer van één plek kunnen komen, maar wel van de beste wijngaarden van Barossa. De 2008 is delicaat, kruidig en hij heef een heel fjn tannineraster, is perfect in evenwicht, een echt kunstwerk. Het is tevens een van de mooiste argument tegen zij die beweren dat Amerikaanse eik altijd inferieur is aan Frans eik. Bon, laat de didgeridoo maar schallen!