Page 25 - #06nl-00-num6-lowres

DECEMBER 2014 - JANUARI 2015 | N°6 | VINO ! 25

jaren op de teller hebben. De wilde toetsen die aangebracht worden door de carignan worden perfect opgevangen door de mildere aroma’s en texturen waarvoor de andere druivenrassen van de regio zorgen : de grenache noir, de syrah en de mourvèdre.

Blenden is de regel

De carignan wordt geblend met druivenrassen waarvan het aromatisch potentieel en de fnesse buiten kijf staan. We denken dan in de eerste plaats aan de grenache noir. Deze druif geef aan de wijn rondeur, vle-zigheid en een genereus karakter die de wilde kantjes van de carignan kunnen temperen. De syrah geef dan weer een fjne aromatische toets en ruggengraat, terwijl de mourvèdre een interessante structuur, mine-raliteit en soms zelfs ziltheid meebrengt. Kennen we de grenache en syrah voldoende van de cru’s van de Côtes du Rhône dan vinden we de mourvèdre vooral langs de kustlijn en meer in het bijzonder in Bandol.

Klimatologische kwaliteitsfactoren

Behalve de bodems en de druivenrassen, speelt ook het klimaat een eer-sterangsrol. De nabijheid van de Middellandse Zee zorgt voor zachte winters en warme tot genuanceerde hete zomers met doorgaans wei-nig regen. De zee zorgt ook voor de nodige luchtvochtigheid, die snel genoeg weggeblazen wordt door de wind. Ook in geval van regen zor-gen de Cers en de Tramontane (lokale winden) dat de wingerd snel droog geblazen wordt en dat ziekten vermeden worden. Hierdoor zijn er minder interventies nodig door de wijnbouwers en zijn er minder problemen met bodemvervuiling : er moet immers gewoon minder gesproeid worden.

Natuurlijk lage rendementen

Op deze arme bodems zijn de rendementen vaak ook van nature laag. Het reglement van de appellatie spreekt over een maximum van 45 hl/ ha. Maar de laatste jaren komt dat maximum nauwelijks in zicht. Er is eerder sprake van maximumrendementen in de buurt van 30 tot 35 hl/ ha. Vaak wordt hier nog manueel geoogst : vooral bij de carignan en de grenache is dit het geval. De syrah, die meestal geleid wordt langs draden, leent zich meer tot machinaal oogsten.

In de vinifcatie bestaat er geen sterke lokale traditie meer. Alles ligt in de handen van wijnbouwer en oenoloog. Sommigen werken

nog relatief traditioneel, waaronder wordt verstaan een gedeeltelijke ontritsing en een gewone maceratie en fermentatie. Anderen opteren voor een moderne aanpak, waarbij de maceration carbonique een vaak voorkomende techniek is. Barriques werden hier vroeger helemaal niet gebruikt. Nu is dit gebruik in voege voor de premiumcuvées. De nieuwe technieken hebben de appelatie Fitou in ieder geval vooruit geholpen : de wijnen stonden vroeger bekend als recht-door-zee en wat ruw. Tegen-woordig zijn ze veel frisser en meer gepolijst en komen ze ook weer ‘en force’ opzetten.

VDN en Muscats de l’Aude : een aparte identiteit

De natuurlijk zoete wijnen (VDN) en de muskaatwijnen staan bekend als een specialiteit van de Roussillon. Maar deze wijnen hebben een tweede bakermat, te weten net over de grens van de Languedoc, binnen de grenzen van de appellatie Fitou. We vinden deze zoete en aromati-sche wijnen in elk van de 9 Fitou-gemeenten. De producenten ervan hebben zich sinds 2004 gevonden in een belangenvereniging.

Rivesaltes was lange tijd de belangrijkste VDN-appellatie van heel Frankrijk. Maar de crisis kwam aan de deur kloppen met als gevolg dat een deel van de wijngaarden in conversie gingen. De VDN-productie werd in belang en volume teruggebracht tot deze van de Muscat de Rivesaltes, wat ook zijn normale plaats is. Deze VDN vinden we trou-wens niet exclusief binnen de appellatiegrenzen van Fitou, maar ook in de regio Pyrénées Orientales.

Rijke, gevarieerde productie

Het is niet eenvoudig om de hele VDN-productie in twee tellen uit te leggen, want er worden onder dezelfde noemer heel diverse wijnen voorgesteld. Om te beginnen zijn er vier druivenrassen toegestaan : grenache blanc, grenache gris, grenache noir en macabeu (ook : mac-cabéo). De klimatologische omstandigheden laten hier toe om hoge suikergehaltes op te bouwen in de druiven. Dat is ook nodig, want het reglement stipuleert een minimum van 252 gram suiker per liter, een equivalent van 14 % vol., om als VDN gevinifeerd te mogen worden.

Het productieproces werd in de XIII de eeuw al verfjnd door een zekere Arnaude de Villanova. Hij kwam als eerste op het idee om drui-venmost te verrijkenmet sterke alcohol. De tijdens het fermentatieproces

Château d'Aguilar langs de meer bergachtige zijde van Fitou De Muscat à Petits Grains, een uitgelezen druivenras van de Languedoc