Page 51 - num3-LR_nl

JUNI - JULI 2014 | N°3 | VINO ! 51

juni-juli-augustus 2014 | n r 3 | Vino ! 51

Bio, kost wat kost?

De wijnwereld stond en staat nog in rep en roer omwille van Emma-nuel Giboulot, wijnbouwer in Bourgogne (zie ook ‘Nieuws uit de Wijngaarden’, Vino nr 5 – 2013), die zijn wijngaard weigert te besproeienmet een insecticide tegen de cicade genaamd ‘bladsprin-ger’. Een petitie tegen de overheden die hem tot sproeien wilden dwingen, leverde gigantisch veel handtekeningen en andere soci-ale steunbetuigingen op. Er is duidelijk passie mee gemoeid. Maar maakt die passie velen ook niet wat blind ?

De strijd voor een minder vervuilende wijnbouw blijf belangrijk, laat daarover geen twijfel bestaan, wegens essentieel voor het voort-bestaan van het wijnvak. De publieke sensibilisering is ook van aard om wijnbouwers driemaal te doen nadenken voor ze pesticiden of insecticiden gebruiken. Maar in het geval van Emmanuel Giboulot vrezen we dat een groot deel van de 470 000 ondertekenaars slechts een beperkte kennis van het dossier hebben.

De ‘favescence dorée’ teweeggebracht door een insect is een ernstige wijngaardziekte. De vergeling van de bladeren wordt veroorzaakt door een fytoplasma, een minuscule bacterie, die zich in de ner-ven van de plant nestelt. Het insect dat de bacterie overbrengt is een cicade die luistert naar de Latijnse naam ‘Scaphoideus titanus’. De larve is aanvankelijk onschadelijk, maar wordt infectueus na een maand wanneer ze zich aan de wijnstok begint te voeden. Dit neemt gauw een epidemische omvang aan omdat het beestje enkel en alleen op wijnstokken leef. Omdeze kleine boosdoener tegen te houden is het dus nodig om hem te isoleren en te bestrijden. Sinds 1994 is het bestrijden van de ‘favescence dorée’ overigens verplicht in Frankrijk.

Ondanks alle voorzorgen verspreidt de ziekte zich razendsnel. In het begin van de jaren 2000 bleef ze beperkt tot de Sud-Ouest, de Languedoc enAquitainemaar tegenwoordig vindenwe ook haarden in de Charentes, Beaujolais en Bourgogne.

Om de ziekte efciënt te bestrijden hebben vorsers van de INRA een chemische molecule ontwikkeld, waarmee nu verplicht moet worden gesproeid volgens een Frans ministerieel besluit (tenminste toch in de bedreigde wijnregio’s). Maar de bio-producenten willen hier niet van weten. Zij gebruiken liever pyrethine, een natuurlijke molecule waarrond heel wat controverse bestaat, zoals de bekende Bourgogne-producent Olivier Lefaive duidelijk maakt :

“In geval van agressieve aanvallen, zoekenwe steeds naar het bestrij-dingsmiddel dat het minst vervuilt. Wij blijven in de eerste plaats pragmatici die niet aan ‘blind integrisme’ doen. Daar hebben we al te veel van in de wereld! Als we het over de strijd tegen de favescence dorée hebben, hebben we de keuze tussen twee oplossingen:

1) de eerste is van biologische aard: een product (pyrethine) dat iden-tiek is aan ‘sarin’ (een soort zenuwgas) enweliswaar de ziekte uitroeit maar ook nog heel wat meer fauna (typhlodrome-mijt, bijen). 2) het tweede is een molecule (pyrevert) die selectief is en de omrin-gende fauna niet bedreigt.

U begrijpt dus dat in dit geval het bio-product schadelijker is dan het conventionele. Wat gaan we dan doen? Ik heb besloten om te opteren voor wat mij het redelijkste lijkt zodat ik de grote wijnen kan blijven maken die u kent.”

Misschien moeten we een beetje afstand nemen en in dit geval den-ken aan het voortbestaan van de wijnbouw. Om een kwalitatieve wijnbouw te garanderenmoetenwe waakzaamblijven en openstaan voor onderzoek. Gelijk of ongelijk? Emmanuel Giboulot is zonder enige twijfel een moedige man die verliefd is op zijn wijngaard en zijn vak. En heel deze controverse zal ten minste in één opzicht zijn nut hebben gehad: iedereen, van wijnliefebber tot overheid, is even verplicht om na te denken over de toekomst van de wijnbouw.

oenologie

Door Thomas Costenoble