Page 60 - Flipbook VINO NL 1-2012.ok pdf

Producenten en distributie vragen al lang om een Europees ‘bio-label’. Maar slechts de vermelding ‘wijn gemaakt van biologisch geteelde druiven’ is op dit ogenblik toe-gestaan. In juni 2010 heeft de Europese Comissie een compromisvoorstel ongedaan gemaakt omdat de leden het niet eens geraakten over enkele kernpunten. Met name wilden Duitsland en enkele andere lidstaten de beperking van het sulfetgebruik niet doorvoeren, terwijl zuiderse landen het onaanvaardbaar vonden dat biowijn even-veel sulfet zou bevatten dan gewone wijn.

Een nieuw compromis werd recent echter voorgelegd. Daarin wordt rekening gehou-den met een uitzondering op de sulfetregel voor wijnen met restsuiker. De kans be-staat dat de Duitse wijnbouwers dit keer wel akkoord gaan met een voorstel dat erop uit is om het toevoegen van substanties aan de wijn zoveel mogelijk in te perken.

De wil om eindelijk een Europees bio-label uit te brengen blijkt dus groot genoeg om de tegenstellingen tussen de lidstaten te overwinnen. De vermelding ‘wijn gemaakt van biologisch geteelde druiven’ zou dan verdwijnen. Een stap vooruit? Ik denk dat we ons moeten afvragen of er geen betere oplossing is.

Er zijn drie mogelijkheden om het begrip biowijn te defniëren (natuurlijk steeds gemaakt van biologisch geteelde druiven):

• Wijn gevinifeerd volgens dezelfde regels als andere wijn, zoals nu het geval is met de vermelding ‘wijn gemaakt van biologisch geteelde druiven.’

• Wijn zonder toevoeging van substanties die niet eigen zijn aan de wijn, volgens de meer stricte ‘natuurlijke’ bio-regels.

• Intermediaire situatie, waarbij slechts sommige toevoegingen zouden verboden zijn of gelimiteerd worden.

De eerste optie is onaanvaardbaar. Het zou onlogisch zijn dat biologisch geteelde druiven te gaan behandeld mogen worden met het amalgaam van onnatuurlijke mid-delen die nu in zwang zijn in de wijnindustrie. De tweede optie is niet realistisch, het is zo goed als onmogelijk kwaliteitswijn te wijnen zonder enige sulftering. Dus blijft slechts de derde mogelijkheid open. Maar dat betekent dat we een levendig debat krijgen over toegestane producten en doseringen.

Of zouden er nog meer mogelijkheden zijn? In de VS bijvoorbeeld kennen we het onderscheid tussen wijnen gemaakt van ‘organically grown grapes’ en de ‘organic wines’, waarbij de toevoeging van sulfet simpelweg verboden is (dat betekent een nog strengere reglementering dan voor de biodynamische wijn, die tot 100 mg SO

2

per liter toestaan). Blijkbaar levert dit onderscheid geen problemen op voor de Ame-rikaanse consument: beide categorieën doen het zeer goed. Blijkbaar is de Ameri-kaanse wijnliefhebber ermee weg dat biowijn vaak beter smaakt.

Sommige producenten zoals Frey in Californië, verklaren dat ze geen SO

2

nodig hebben voor wijnbewaring. Er zijn nieuwe technieken, zoals de ‘Pressure Change Technology’ die SO

2

mogelijk kan vervangen. Maar meestal behoudt een wijn zonder sulfet slechts enkele maanden zijn frisheid, terwijl dat vertaald wordt in jaren bij een gesulfteerde wijn. Het is niet onmogelijk dat liefhebbers van natuurlijke wijn accep-teren om de wijn te drinken binnen de vijf maanden na de oogst. Een verheidsdatum voor wijn is misschien niet slecht. Het onderstreept dat wijn een levend product is. Denk ook aan de Beaujolais primeur: de gebruikslimiet heeft zijn succes nooit in de weg gestaan.

Dat wordt een stuk moeilijker bij wijnen die een houtlagering kenden of restsui-ker bevatten. Een echte biowijn kan bijna onmogelijk concurreren met industrieel gemaakte, fruitige wijnen. Is dat een geldige reden om een al te rigide defnitie te laten vallen? Kan de huidige toevoeging ‘gemaakt van biologische geteelde druiven’ volstaan? We mogen niet vergeten dat een echte categorie ‘biowijn’ allicht zal leiden tot enkele interessante prestigewijnen die door de liefhebbers erg gegeerd zullen worden. Bovendien zal het een aanmoediging betekenen voor de zoektocht naar alternatieven voor SO

2

.

Persoonlijk voel ik meer voor het laatste. Maar twee categorieën in leven houden, naar het voorbeeld van Amerika, zal allicht een meer haalbare kaart blijken.

Wat heet Biowijn?

Pedro Ballesteros MW

Pedro Ballesteros is Landbouwingenieur, Master in Wijnbouw

en Oenologie, Weinakademiker van Geisenheim en is een van de drie Masters of Wine die in België wonen.

60