Page 6 - Flipbook VINO NL 1-2012.ok pdf

Vers geoogst

6

Grote Cru’s prediken einde van ‘arrogante’ prijzen

“Bordeaux was ‘arrogant’ in zijn prijszetting en ook in zijn timing vorig jaar,” laat

Christophe Salin , managing director van Château Lafte-Rothschild optekenen in de Engelse pers. Het tijdstip is natuurlijk goed gekozen: 2011 is in Bordeaux niet ver-gelijkbaar met 2009 en 2010. “De markt vergelijkt het nieuwe oogstjaar met 2008 en hoopt dat de prijzen ook teruggeschroefd worden naar het niveau van dat jaar. Dat is de enige manier om weer inte-resse los te weken bij de mensen die de wijn echt drinken,” laat de directeur van Berry Bros weten. Naar verluidt is men het in Bordeaux voor één keer eens met de Engelse en Amerikaan-se inkopers. Gelet op de wereldwijde crisis wordt 2011 geen makkelijk jaar om te verkopen. Toch moet de consument zich niet te veel voorstellen van de aangekondigde “scherpe prijsda-ling”. In Londen wordt een verkoopprijs van €500 (€400 bij de negoce) voor een 1er GCC ‘realistisch’ genoemd omdat dit toch een prijsdaling met 20% inhoudt. De hoofdreden voor de prijs-verlagingen zijn vanzelfsprekend de lagere prijzen die in China worden geboden voor het oogstjaar 2008. De prijs van een fesje Lafte kelderde van €1.400 tot €700. China is nu minder op zoek naar top-Bordeaux en verspreidt zijn aandacht naar andere topterroirs zoals Bourgogne, Rhône, Napa en wereldwijnen. Ook Hubert de Vilaine van Domaine de la Romanée-Conti heeft het over een “stabiel prijsbeleid” in Decanter, dus minder geleid door speculatie. Daarmee suggererend dat hij de prijs van zijn 2009, dat in Bourgogne wordt aangezien als een topjaar voor rode wijn, niet zou verhogen ten opzichte van de mindere voorgaande oogsten. (div)

‘Ideale wijn’ smaakt anders in Berlijn dan in NewYork

De organisatoren van Prowein bestelden een studie bij de frma Wine Intelligence om uit te ma-ken hoe verschillend de perceptie van de ‘ideale wijn’ is in diverse culturen. Verschillen kunnen niet alleen optreden inzake smaak in de enge zin van het woord, maar ook inzake alcoholgehalte, prijs, verpakking enz… Er werden con-sumenten aan de tand gevoeld uit China, de VS, het VK en Duitsland. Er is alvast één gemeenschappelijk punt: in alle lan-den heerst er een voorkeur voor minder alcohol. 10,5% wordt doorgaans als een maximum gezien en dat is verwonderlijk want het is haast onmogelijk om kwaliteitswijn te maken met zo wei-nig alcohol. In Engeland zijn jonge consumenten meer vragende partij voor lage alcohol levels dan oudere drinkers. In diverse landen wordt het land van herkomst als belangrijkste vermel-ding op een etiket gezien. Voor alle consumerende landen blijft de favoriete wijn uit Frankrijk komen. In UK volgt Australië op de tweede plaats. In China komt Chili op de tweede plaats qua perceptie, ook al blijkt dit niet uit de verkoop. Organische wijn is, zoals bekend, sterk in trek. Liefst 68% van de Chinese wijn-liefhebbers vindt dat hun ideale wijn een biowijn is, tegenover 67% van de Duitsers, 42% van de Amerikanen en amper 34% van de Britten. Dat de kleurvoorkeur sterk verschilt naargelang de verbruiksregio weten we als Belgen maar al te goed. In Vlaan-deren is er een sterkere voorkeur voor wit, in Wallonië een hang naar rosé. Wereldwijd is er een voorkeur voor rood, maar de regionale verschillen zijn enorm. In China prefereert liefst 79% rode wijn, in Duitsland 57%, de VS 49% en in het VK 44%. Wit staat overal op de tweede plaats, met uitzondering van China, waar men liever rosé drinkt. Wat de sluiting van fessen betreft, zien dat we dat er overal nog een voorkeur bestaat voor traditio-nele kurk, met uitzondering van UK waar men meer gediend is met handige screwcaps . (div)

AB-biolabel weldra opgeheven door EU?

Biowijn bestaat niet in Europa, zo weten we, om de eenvoudige reden dat de lidstaten het niet eens worden over de defnitie ervan. Dus moeten we het doen met de vermelding ‘raisins issus de l’agriculture biologique’. Toch mogen deze wijnen in Frankrijk het logo AB (Agriculture Biologique, gecertifeerd door Ecocert) dragen, waarmee wordt gesuggereerd dat het om biowijn gaat. Dat kan niet volgens Europa, want de vinifcatie mag in de wijnsector op de klassieke manier gebeuren, dus ondermeer zonder beperkingen voor het sulfetgebruik.

Het goede nieuws is dat Europa nu zelf weer snel werk wil maken van een nieuwe regelgeving voor biowijn. De motivatie van de EU-commissie is niet ver te zoeken. In de VS is men er in één jaar tijd wel in geslaagd een eenduidige reglementering voor biowijn uit te werken, met strikte beperkingen voor het gebruik van sulfet. De Europese wijnexport komt dus in het gedrang. Maar ook de Franse bio-wijnverkoop: indien het AB-logo vervalt, betekent dit dat er vanaf 31 augustus bijvoorbeeld geen (Franse) wijn meer mag verkocht worden in coöperatieve biowinkels. Last minute: in een medede-ling laat commissielid Dacian Ciolos weten dat er een akkoord bestaat om vanaf de oogst 2012 de benaming ‘biologische wijn’ toe te laten. Een van de belangrijkste punten uit de nieuwe reglementering zou zijn dat het toegestane sulfetgehalte met 30 à 50 mg/l zou verminderd worden. (dr)