Page 8 - Flip book NL 4 -2014

Voor wie het nog niet wist: het Zuid-Westen van Frankrijk is erg in trek. En dat hebben de lokale wijnbouwers voornamelijk aan zichzelf te danken. Toen heel de wereld massaal internationale druivenrassen ging aanplanten, hield men het in het

Zuid-Westen bij de eigen, autochtone druivenrassen. H

et Zuid-Westen van Frankrijk is een mooi lappendeken van appellaties. Langs de as Toulouse-Pau vinden we van Oost naar West de wijnregio’s Gaillac, Fronton, Gascogne, Saint Mont en Madiran. Deze wijnen zijn altijd democratisch geprijsd geweest, maar wat meer is, en dat is ook de reden waarom de belangstel-ling de laatste jaren sterk groeit, ze hebben een sterke identiteit. De regio is altijd blijven geloven, soms op het koppige af, in zijn eigen druivenras-sen. En laat dat vandaag nu net erg belangrijk zijn voor wijnprofessional, sommelier en liefebber.

Natuurlijk gingen ook hier stemmen op om net als elders de lokale druivenrassen te vervangen door internationale. Om twee redenen werd die switch niet gemaakt. De eerste reden was van emotionele aard: waarom zouden we de druiven vernietigen die zich hier al eeuwen thuis voelen en die echt ‘van ons’ zijn? De tweede reden was veel rationeler: waarom zouden we als een van de laatsten op de trein springen van de internationale concurrentie?

De lokale druiven luisteren ondermeer naar de namen pinenc (alias mourac of fer servadou), mauzac, loin de l’oeil, ondenc, negrette, tannat, gros & petit manseng, colombard, arrufac en petit courbu. We vertellen er u alvast dit over: deze druivenrassen hebben hun plaats verdiend in de wijngaard: tegenwoordig krijgt men immers enkel nog kwaliteitswijn verkocht.

In de Sud-Ouest, een soort land van melk en honing, houdt men van lekker eten en in het bijzonder van gevogelte en lekkere kazen. De wijn wordt er net als in België zelden los gezien van de tafel. En aan tafel vindt men gekonfjt fruit, brioche, kazen uit de Pyreneeën, rillettes, foie gras, eendenpastei en magret de canard, porc noir de Pecastay, merin-gue, fruitsorbets en nog meer lekkers.

Mensen nemen hier nog hun tijd om iets goed te doen. “Don’t be stressed, this is the Sud-Ouest,” vertelt men de buitenlanders. Tafelen gebeurt er uitgebreid. De keuken van de restaurants blijf er open tot 23 uur, wat enigszins aan Spanje doet denken. Er is hier nog ruimte om te bouwen, gronden zijn niet duur en de dorpen zijn er nog levendig. Men is trots op Toulouse als nieuwe grote metropool. De wijnbouwers hebben dwars doorheen de crisistijd goede zaken gedaan. Ze rooien hier niet, maar planten wijngaarden bij. Met andere woorden: deze regio heef de wind in de zeilen. Trouwens ze hebben hun eigen wind die in september de laatste onrijpheid wegblaast: de Vent d’Autan, een warme Föhn afomstig van Oceaan en Pyreneeën.

Daar waren we zelf getuige van tijdens een kleine ontdekkingstocht langs vijf wijnregio’s van het Eldorado van Frankrijk.